PHH ma swój początek już we wczesnym dzieciństwie lub często w okresie dojrzewania i według dostępnych danych statystycznych dotyczy około 1-2% populacji rasy kaukaskiej. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, w stosunku równym 65:35. Jedno z badań opublikowanych w Journal of the American Academy of Dermatology wykazało, iż na nadpotliwość cierpi aż 2,8% populacji.
Nadmierne pocenie może być idiopatyczne, czyli jego pochodzenie jest niejasne oraz może być wtórne do innych chorób, zaburzeń metabolicznych, chorób gorączkowych lub stosowanych leków. Pierwotna nadpotliwość dotyczy tej pierwszej przyczyny.
Nadmierna potliwość może przybierać różne formy. Głównie rozróżnia się jej trzy formy, a mianowicie:
- Nadmierne pocenie wywołane emocjami – dotyka w głównej mierze pach, stóp i dłoni,
- Zlokalizowane miejscowe pocenie się pojawiające się konkretnych regionach ciała – na przykład dłoni, stóp itp.
- Uogólnione pocenie się – dotyczące gruczołów potowych znajdujących się na całym ciele.
Patofizjologia zjawiska nie jest do końca poznana. W patogenezie schorzenia nadpotliwości pierwotnej wymienia się możliwość rozregulowania układu autonomicznego. Odkryto, iż najprawdopodobniej przednia część zakrętu obręczy odpowiedzialna jest za nadmierne pocenie, które uaktywnia się w odpowiedzi na przesyłane bodźce – czuciowe i emocjonalne. Dlatego też przypadłość ta z duża siła dotyka chorych w momencie stresujących sytuacji, podczas których uwalniane są wyżej wymienione bodźce, a dokładnie substancje – hormony stresu aktywujące dodatkowo układ sympatyczny.
Przeprowadzane badania wykazały, że nie ma żadnych zmian w budowie histologicznej gruczołów potowych ani nie występują one u chorych na nadpotliwość w zwiększonej ilości. Za rozwój schorzenia odpowiedzialna jest nadaktywność cholinergiczna w obrębie nerwów współczulnych bądź też ogólne zaburzenia w funkcjonowaniu układu współczulnego. Badanie udowodniły podłoże genetyczne schorzenia, albowiem u 40-65% pacjentów choroba występowała wcześniej w rodzinie, a pogłębione obserwacje wykazały, iż schorzenie to dziedziczone jest autosomalnie dominująco z niepełną penetracją genu.
Przyczyny powstawania schorzenia wyjaśnia dr n. med. Monika Słowińska z Kliniki Dermatologii CSK MSW:
Nadpotliwość pierwotna jest spowodowana uwalnianiem hormonów kory nadnerczy i ujawnia się tylko podczas aktywności, np. w godzinach pracy. Chociaż jej dwa główne podtypy współwystępują ze sobą, najczęściej dominuje jedna z form: pachowa lub dłoniowo-podeszwowa.
Hiperhydroza jest bardzo uciążliwym problemem dotkniętych nią ludzi. Nie tylko powoduje dyskomfort fizyczny, ale także bywa krępująca i wpływa na psychikę chorego i jego zachowanie w otoczeniu. Ponadto niekorzystnie wpływa na odbiór społeczeństwa, a także może powodować unikanie relacji międzyludzkich przez samych chorych. Do tego wszystkiego mogą dołączyć się inne dolegliwości, takie jak maceracja skóry pod pachami. Stanowi ona częsty problem chorych z nadpotliwością. Dodatkowo mogą wystąpić odczyny alergiczne kontaktowe spowodowane nadmierną higieną i związanym z tym dużym użyciem środków odświeżających oraz zapalenie skóry z uogólnionym podrażnieniem. To wszystko ukazuje jaki wpływ na życie pacjenta ma powyższe schorzenie i jak ważne może być dla nich pozbycie się tego problemu.
W leczeniu nadpotliwości wyróżniamy leczenie zachowawcze za pomocą leków oraz leczenie inwazyjne, na które składa się jonoforeza, podskórne iniekcje toksyny botulinowej oraz leczenie chirurgiczne.
Skuteczne leczenie nadpotliwości
Jedną z metod leczenia nadpotliwości pierwotnej jest chirurgiczny zabieg endoskopowej sympatektomii piersiowej (ETS). Jest to najczęściej stosowana metoda leczenie chirurgicznego nadpotliwości pierwotnej. W skrócie polega ona na przerwaniu ciągłości pnia współczulnego. Dochodzi się do tego za pomocą prostego wycięcia, ablacji bądź klipsowania zwojów współczulnych. Stosowana jest najczęściej w przypadku nadpotliwości dłoniowej. Całość procedury przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym i trwa niespełna 90 minut.
Technika sympatektomii piersiowej jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia hiperhydrozy. Prowadzi do wyleczenia u niemal 100% chorych poddanych temu zabiegowi, a poprzez swoją minimalną inwazyjność zapewnia krótką hospitalizację i szybką rekonwalescencję.
Co ważne w porównaniu do innych metod zabiegowego leczenia nadpotliowści sympatektomia piersiowa jest zabiegiem cechującym się trwałym efektem, dzięki któremu pacjent raz na zawsze pozbywa się problemu. Może to być alternatywą na przykład dla iniekcji toksyny botulinowej, zabiegu również bardzo skutecznego jednak wymagającego cyklicznego powtarzania co okres 3-6 miesięcy.
Podawany w literaturze odsetek chorych zadowolonych z efektu sympatektomii jest wysoki zarówno w obserwacji wczesnej (98,2-100%), jak i późnej, gdzie wynosi on 93-94% w wielomiesięcznym okresie obserwacji, czy nawet 93,5-94,7% w okresie kilkunastoletnim - tak trwałość i skuteczność zabiegu podkreśla dr Jacek Chmielecki, Ordynator Oddziału Zabiegowego w Prywatnej Lecznicy Certus.
Źródła:
Pulsmedycyny.pl, portal medscape, www.terrmedia.pl, Nadpotliwość pierwotna – problemy diagnostyki i leczenia Tomasz J. Stefaniak, Łukasz Dobosz, Maciej Kaczor, Marta Ćwigoń,
-
4.1/5 (opinie 78)