Jakimi metodami można usunąć kurzajki?

Przyjmuje się, że problem z kurzajkami miało co najmniej raz w życiu ok. 75% osób. Szczególnie narażone na ich powstanie są dzieci i młodzi dorośli, a także osoby z chorobami przebiegającymi z obniżeniem odporności, takimi jak AIDS lub chłoniak, leczone immunosupresyjnie i cierpiące na atopowe zapalenie skóry.

Uniknięcie zarażenia kurzajkami jest trudne, ponieważ we wczesnej fazie rozwoju są one prawie niewidoczne a wirus HPV łatwo przenosi się, np. podczas podawania ręki osobie zakażonej, mającej kurzajkę na dłoni. Zarazić można się także drogą pośrednią – używając wspólnych z osobą zakażoną przedniotów, chodząc bez klapek na basenie lub korzystając z usług manikiurzystki, która niedokładnie sterylizuje narzędzia.

Kurzajki najczęściej pojawiają się na dłoniach i stopach, chociaż mogą zostać przeniesione także na twarz czy tułów. Zbudowane są z wewnętrznego korzenia zawierającego naczynia krwionośne, pokrytego zewnętrznymi warstwami naskórka. Początkowo nie bolą i są niemal niewidocznym pęcherzykiem, nie odróżniającym się kolorem od reszty skóry. Z upływem czasu wirus HPV atakuje sąsiadujące komórki i możliwy jest rozrost kurzajki do średnicy nawet 2-3 cm. W przypadku lokalizacji na stopie stały ucisk na kurzajkę może być przyczyną bólu i stanów zapalnych.

Okres życia kurzajki wynosi około 2-3 lat. Przed obumarciem może ona jednak "rozsiać się" lub zostać przeniesiona na inne części ciała. Fakt ten, a także powodowany przez nie defekt estetyczny, są wskazaniami do usuwania nawet wczesnych, niewielkich zmian.

Jakie metody usuwania kurzajek stosują lekarze?

Metody likwidacji kurzajek podzielić można na dwie podstawowe kategorie. Pierwszą z nich jest zastosowanie preparatów "żrących" - aplikowanych bezpośrednio na zmianę, zawierających stężony kwas mlekowy, salicylowy oraz substancje pobudzające układ odpornościowy. Metody takie trzeba stosować długo, aż do wytworzenia głębokiej rany w miejscu kurzajki. Goją się one stopniowo, co może trwać nawet kilka tygodni.

Do drugiej kategorii zabiegów zalicza się przeprowadzane w gabinetach lekarskich procedury takie jak:

• krioterapia – metoda polegająca na zamrażaniu kurzajki ciekłym azotem o temperaturze wrzenia -196°C. Lekarz dwukrotnie zamraża zmianę z rozmrożeniem w międzyczasie. Sama procedura jest na ogół niebolesna, nie wymagająca znieczulenia, jednak pacjent może odczuwać pieczenie podczas zamrażania.
• elektrokoagulacja – czyli usuwanie kurzajki prądem. Łuk elektryczny ścina białka zmienionej chorobowo tkanki, rozmiękczonej wcześniej maścią salicylową. Ranka goi się około tygodnia i zostają po niej niewielkie blizny. Zabieg jest tani i stosunkowo skuteczny. Przeciwwskazaniami do wypalania kurzajek są zaburzenia krążenia, zaburzenia krzepnięcia, rozrusznik serca, ciąża oraz cukrzyca.
• odparowanie laserem CO2 – przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym zabieg polega na zniszczeniu kurzajki energią precyzyjnie dobranej wiązki lasera, dzięki czemu nie dochodzi do uszkodzenia sąsiadujących tkanek. W miejscu poddanym zabiegowi tworzy się drobny strupek, odpadający po upływie kilku-kilkunastu dni. Jest to najskuteczniejsza z dostępnych obecnie metod, najmniej uszkadzająca zdrową skórę, czasami jednak wymagająca powtórzenia zabiegu po upływie kilku tygodni. Niekiedy usunięcie kilku kurzajek sprawia, że pozostałe znikają samoistnie.

W zależności od metody i liczby kurzajek koszt zabiegu może wynieść od kilkudziesięciu do kilkustet złotych.