Zez u dorosłych - przyczyny powstawania

Związany z nierównym ustawieniem gałek ocznych zez występuje zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. W przypadku drugiej z wymienionych grup, problem związany może być m.in. ze schorzeniami ogólnoustrojowymi czy urazami, stanowić może również powikłanie zabiegów, przeprowadzonych w obrębie gałki ocznej.

Zez (łac. strabismus) jest schorzeniem, w którego przebiegu gałki oczne są ustawione nierównolegle względem siebie. Obecność tego problemu związana jest z utrudnieniem codziennego funkcjonowania. Pacjenci z zezem miewają trudności m.in. z widzeniem przestrzennym, dochodzić u nich może też do odbierania zdwojonego obrazu. Z powodu wymienionych objawów utrudnione może być prowadzenie pojazdów maszynowych czy uprawianie niektórych sportów. 

Istnieją różne klasyfikacje zeza. Schorzenie może dotyczyć jednego, jak i obu oczu, gałki oczne mogą ustawiać się w kierunku dośrodkowym (zez zbieżny) lub w odśrodkowym (zez rozbieżny). Problem można podzielić również ze względu na grupę wiekową, w której on występuje - w tym przypadku można mówić o zezie dziecięcym oraz o analogicznym schorzeniu, pojawiającym się u osób dorosłych.

Choć zez traktowany jest głównie jako dziecięcy problem, to występuje on także u pełnoletnich pacjentów - i to wcale nie tak rzadko, jak można by przypuszczać. Jak podaje American Academy of Ophtalmology, zez u dorosłych występuje w populacji z częstością około 4%.

Jedną z przyczyn pojawiania się zeza u osób dorosłych jest nawrót tego schorzenia u pacjentów, u których występowało ono w dzieciństwie. Dochodzić może do tego niestety nawet sytuacji, gdy w młodzieńczych latach życia problem został wyleczony. Inną możliwością jest ujawnienie się zeza, który był obecny u chorego już wcześniej, jednak dopiero po osiągnięciu pełnoletności stał się on wyraźnie zauważalny.

Nierówne ustawienie gałek wystąpić może także u tych pacjentów, którzy wcześniej nie doświadczali zaburzeń funkcjonowania narządu wzroku. Powodem pojawienia się zeza u osoby dorosłej mogą być różne jednostki chorobowe. Jako przykład wymienić można nadczynność tarczycy (szczególnie pod postacią choroby Gravesa-Basedowa). W tym przypadku na skutek zaburzeń hormonalnych dochodzić może do osłabienia wytrzymałości i elastyczności mięśni, odpowiadających za ruchy gałki ocznej - efektem tego typu zmian bywa pojawianie się właśnie zeza.

Poza już wymienionym, do rozwoju zeza u pełnoletnich pacjentów przyczyniać się mogą również inne schorzenia:

• cukrzyca,
• miastenia, zespół Guillain-Barre,
• udary mózgu,
• nowotwory zlokalizowane w obrębie głowy.

Pojawienie się zeza wynikać może też z przebytych urazów. Mowa tutaj zarówno o upadkach czy urazach komunikacyjnych, jak i o jatrogennych uszkodzeniach struktur, zawiadujących położeniem gałki ocznej. Do tych ostatnich dochodzić może np. w trakcie operacyjnego leczenia zaćmy czy na skutek zabiegów przeciwjaskrowych.

Powyżej wymieniono wiele stanów, które związane mogą być z pojawieniem się zeza u dorosłych. Wykrycie ich obecności jest o tyle istotne, że leczenie zeza bazować może na terapii schorzenia, które go wywołało. U części chorych, nawet mimo przeprowadzenia dokładnej diagnostyki, nie udaje się znaleźć czynnika, odpowiedzialnego za wystąpienie nierównego ustawienia gałek ocznych - u takich osób stawiane jest rozpoznanie zeza idiopatycznego.

Źródła: www.aao.org; www.aapos.org; www.reviewofopthalmology.com

Dodaj komentarz