Rak nerki (rak nerkowokomórkowy) stanowi ok. 2% wszystkich występujących na świecie nowotworów. Choroba częściej atakuje mężczyzn niż kobiety a większość przypadków jest diagnozowana między 60. a 70. rokiem życia pacjentów. W większości przypadków rak nerki jest bezobjawowy, co oznacza, że u chorego nie występują dolegliwości bezpośrednio wskazujące na jego obecność. Przeważająca część guzów w nerkach znajdowana jest podczas rutynowych badań obrazowych (m.in. USG) jamy brzusznej, wykonywanych z innych powodów, np. bólu pleców.
Istnieją różne stadia zaawansowania raka nerki. Jeżeli guz jest ograniczony do narządu, czyli samej nerki i nie powstały jeszcze przerzuty, to stan taki nazywamy rakiem nerki ograniczonym do narządu. W stadium miejscowo zaawansowanym guz rozrasta się poza nerkę, do otaczających go tkanek i zajmuje sąsiednie żyły, nadnercze i węzły chłonne. Gdy guz rozprzestrzenia się do odległych węzłów chłonnych lub innych narządów, stan taki lekarze nazywają uogólnioną chorobą nowotworową (nowotworem rozsianym).
Podstawową i uznawaną za najskuteczniejszą metodą leczenia guzów nerek jest ich chirurgiczne usunięcie. Raka nerki ograniczonego do narządu można usunąć poprzez częściową (oszczędzającą) lub całkowitą (radykalną) nefrektomię - polegającą na wycięciu nerki wraz z powięzią Geroty, nadnerczem, okolicznymi węzłami chłonnymi oraz górną częścią moczowodu. Obydwie procedury mogą być wykonane zarówno metodą operacji otwartej, jak i laparoskopowej.
Na czym polega embolizacja guza nerki?
Jeżeli stan pacjenta nie pozwala na przeprowadzenie procedury chirurgicznej nefrektomi lekarz może zadecydować o wykonaniu zabiegu embolizacji guza. Zabieg ten jest zalecany tylko wtedy, gdy operacja jest niemożliwa do wykonania lub zbyt ryzykowna a nowotwór powoduje ból lub krwawienie.
Procedura embolizacji jest zamierzonym zamknięciem światła naczynia tętniczego lub żylnego w celu leczniczym. Metoda polega na wprowadzeniu do tętnicy nerkowej przez cewnik pod kontrolą rentgenowską małych koreczków ze skrzepów krwi, spongostanu, skrawków mięśni, sprężynek z włóknami i klejów tkankowych, aby zaczopować światło ściśle określonego naczynia. Instrumentarium wprowadzane jest najczęściej z nakłucia od strony tętnicy udowej, rzadziej od strony tętnicy pachowej. Materiał podawany przez cewnik dobierany jest zależnie od umiejscowienia, wielkości i obecnosci przetok patologicznego unaczynienia. Zabieg wykonywany jest przez radiologów interwencyjnych. Większość ośrodków medycznych, w których istnieje radiologia interwencyjna stosuje embolizację w leczeniu nowotworów nerek.
Zamknięcie naczyń doprowadzających krew do guza powoduje zmniejszenie jego wzrostu, zmniejszenie krwiomoczu, osłabienie dolegliwości bólowych oraz wydłuża czas przeżycia chorego.
Na podstawie: patients.uroweb.com
Gdzie w Polsce można taki zabieg wykonać?